Bij uitgeverij Buijten & Schipperheijn verscheen 17 mei een tweetal boekjes, één onder de titel 'De herhaling', van de Deense schrijver Constantin Constantius, en parallel hiermee een leesgids: 'Kierkegaard en De herhaling', geschreven door Andries Visser.

Kierkegaard: die naam hebben we vaker gehoord.
Maar Constantin Constantius, wie mag dat wel zijn?
Een schrijver van formaat was hij: Søren Kierkegaard.
Schrijver voelde hij zich, en op die kunst legde hij zich toe. Gebruik makend van dat talent presenteerde hij zijn diepgravende gedachten, zijn filosofie.

Zijn schrijverskunst is een spel, een vorm van toneel. Bekend is dat hij van diverse pseudoniemen gebruik maakt. Personen die hij de rol toedeelt van schrijver of uitgever van zijn boeken. Maar aan de betekenis daarvan is tot nu toe nauwelijks recht gedaan.

Kierkegaards eigen verzoek is maar al te duidelijk, en gedurfd: om bij citaten uit de pseudonieme werken altijd de pseudonieme auteur te vermelden en niet hemzelf. Er is geen woord van hemzelf bij, zegt hij.

Het wordt de hoogste tijd dit belangrijke aspect duidelijk te laten uitkomen. Uit respect voor de schrijver, maar ook om de mogelijkheid te scheppen meer te ontdekken van de bedoeling die hij met deze kunstvorm had. Tot nu toe is met die uitdrukkelijke wens van Kierkegaard internationaal geen rekening gehouden, en worden zijn pseudonieme werken vrijwel altijd onder Kierkegaards eigen naam gepubliceerd, in het gunstigste geval met de pseudonieme auteur er secundair bij vermeld.

'De herhaling' verschijnt hier in een sprankelend nieuwe vertaling. In de leesgids wordt grondig ingegaan op Kierkegaards pseudonimiteit. Ook is in dit boekje voor het eerst een integrale vertaling opgenomen van Constantin Constantius' uitgebreide reactie op een recensie die kort na de publicatie van De herhaling was verschenen. In dit stuk biedt Kierkegaard nadere uitleg aan de lezer die zijn spel met het boek misschien nog niet zo goed begrepen heeft.

De boeken zijn afzonderlijk, maar ook tezamen te bestellen.