Een menigte die men tellen kan
Beschrijving
Het gereformeerde kerklandschap heeft in de afgelopen twee eeuwen een grote dynamiek gekend, en is daardoor enorm versnipperd. Kerken splitsen zich af, al komt het soms ook voor dat twee of zelfs meer kerkverbanden samengaan. Elke kerk kent groei: door geboorte of doordat er mensen overkomen vanuit een andere kerk. Tegelijkertijd vertrekken er ook veel mensen. Die aantallen worden bijgehouden in de jaarboeken die de meeste kerkverbanden al meer dan honderd jaar lang uitbrengen.
In Een menigte die men tellen kan worden die ledentallen beschreven en geanalyseerd. Van acht verschillende gereformeerde kerkverbanden wordt nagegaan hoe hun ledentallen zich hebben ontwikkeld en waar de leden wonen. De resultaten van die ontwikkeling worden geanalyseerd en opvallende verschijnselen worden besproken. Wat veroorzaakt groei? Waardoor krimpen kerken? Hoe kan het dat elk kerkverband een vergelijkbare ledentalontwikkeling lijkt door te maken? Wat is de Biblebelt eigenlijk? Wat zijn de verschillen tussen de bevindelijke kerken en andere gereformeerde kerken voor wat betreft groei en ruimtelijke spreiding? Deze en nog meer vragen komen aan bod in deze Nederlandstalige versie van het proefschrift van Merijn Wijma.
Recensies
Theologia Reformata 67.4 (2024), door T. van de Lagemaat
Het proefschrift van Merijn Wijma is een prachtig uitgegeven en leesbare studie over de ledenontwikkeling van de grootste zeven gereformeerde kerken en de stroming van de Gereformeerde Bond (GB). Zij typeert dit terecht als religiografie, zoals dat in het verleden is beoefend door J.P. Kruijt, W. Banning en H. Knippenberg. Het gaat om de verbinding van statistische data met kerkgeschiedenis en godsdienstsociologie. Honderden in kleur uitgevoerde grafieken, histogrammen en kaarten worden helder beschreven en geïnterpreteerd.
(…)
Met genoemde kritische opmerkingen blijft de studie van Wijma door de grote hoeveelheid data een zeer boeiend en relevant boek.
Klik hier voor de gehele recensie.
€ 29,90